معرفی نمایشنامه خدای کشتار

خلاصه داستان خدای کشتار

نمایشنامه خدای کشتار چهار شخصیت دارد که دو زوج را تشکیل می‎دهند. ورونیک هویل و میشل هویل یکی از زوج‌ها هستند  و در طرف دیگر آلن رایل و آنت رایل دو زوج دیگر هستند. پسر یازده‌ساله‌ی خانواده‌ی رایل با چماق زده و دو دندان هم‌کلاسی خود یعنی پسر خانواده هویل را شکسته است. خانواده‌ی رایل برای دل‌جویی و تفاهم به خانه‌ی خانواده‌ی هویل می‌آیند تا درباره این موضوع چاره‌ای پیدا کنند. در ابتدا این جمع با صحبت‌های دوستانه‌ی خود روابط متمدنانه‌ای را به نمایش می‌گذارند اما کمی بعد مشاجره شدید و وحشیانه‌ای بین آن‌ها شکل می‌گیرد که وضعیت را از هم فرو می‌پاشد.

درباره کتاب خدای کشتار

خدای کشتار عنوان نمایشنامه‌ای از نویسنده‌ی فرانسوی یاسمینا رضا است. این نمایشنامه در سال 2006 منتشر شد و همچون نمایشنامه‌های قبلی نویسنده با استقبال خوبی مواجه شد. خدای کشتار  نمایشنامه‌ای است در سبک کمدی سیاه با درون‌مایه‌ی اختلافات دائمی بشر. نمایشنامه‌ای که قطعا یک تراژدی طنزآمیز است و فردگرایی و تقسیم‌بندی را به‌گونه‌ای نشان می‌دهد که مخاطب متوجه می‌شود که این اثر می‌خواهد بگوید همین‌هاست که پایه و اساس مشکلات فردی و اجتماعی می‌شود. نویسنده توانسته به خوبی حماقت انسان‌ها و مسائلی همچون تخاصم و تضاد، تفاوت‌های ظاهری و شخصیتی افراد، سلطه‌جویی، جدال‌ها، صلح و جنگ و . را در یک کلیت نشان دهد.

یاسمینا رضا در این اثر توانسته مسائل اجتماعی را در کالبد یک موضوع خانوادگی القا کند. لحن او پر از کنایه و طنز است و به خوبی از پس تحلیل و کالبدشکافی مسائل بر آمده است. او تنش‌‌ها، احساسات و چالش‌ها را با هنرمندی تمام به تصویر می‌کشد. مکالمات پرفراز و نشیب و پرکشش در روابط انسانی از مهم‌ترین ویژگی‌های آثار یاسمینا رضا به شمار می‌آید. او منتقد صریح ژست‌های روشنفکری در جوامع امروزی است. ساختار نمایش‌‌نامه‌ی یاسمینا رضا ساده و روان است؛ اما تفکری که در پس هر کلمه و دیالوگ گفته شده است پیچیده و پرمفهوم است. او حقیقت را در لابه‌لای کلام و رفتار شخصیت‌های داستانش به مخاطب نشان می‌دهد.

 این نمایشنامه با ترجمه‌ی ساناز فلاح فرد از سوی انتشارات نیلا راهی بازار نشر شد. ترجمه‌ی دیگر این اثر را نشر قطره با برگردان مائده طهماسبی منتشر کرده است.


در بخشی از کتاب خدای کشتار می‌خوانیم

آنت: چرا مادرتونو نگران کردین؟

ورونیک: نمی تونه جور دیگه ای برخورد کنه. همیشه باید نگرانش کنه.

میشل: ورونیک دیگه بسه! این نمایش درمانی چه معنی می‌ده؟

 آلن: ورونیک، کی بیش‌تر از خودش به فکر بقیه س؟ همه‌مون دوست داریم به یه جور اصلاحات باور داشته باشیم. اصلاحاتی که اگه رخ بده هر کدوم مون توش جایگاه خلاق خودمونو داریم و ازش بهره می‌بریم. آیا همچین چیزی وجود داره؟ بعضی آدما عقب می‌مونن، این روش اوناس، بعضی‌شون وقت تلف نمی‌کنن، با شمشیر می‌رن تو دل جنگ، چه فرقی می‌کنه؟ آدما تا دم مرگ می‌جنگن. آموزش می‌بینن، رنج می‌برن. شما دارین به کتاب درباره‌ی دارفور می‌نویسین، خب، می‌فهمم، می‌تونیم به خودمون بگیم بفرما، یه کشتار دیگه، ولی این فقط تو تاریخه و من جای امن خودم نشسته‌م دارم درباره‌ش می‌نویسم. بالاخره هر کدوم مون یه جوری خودمونو از عذاب وجدان نجات می‌دیم.

ورونیک: من این کتابو برای نجات خودم نمی‌نویسم. شما که نخوندینش، چه می‌دونین توش چه خبره.

آلن: مهم نیست.